Malayo na ang narating ng tao sa larangan ng agham at teknolohiya (science and technology). Araw-araw, maraming pag-aaral at pagsasaliksik (research) ang ginagawa upang punuin ang puwang (gap) o kakulangan sa mga naunang ginawang pananaliksik. May mga bagay na naiimbento at natutuklasan (e.g. modern structures and machineries, gadgets, medicines, communication apps, transits, artificial intelligence (AI), softwares, etc.); ang iba’y nakatutulong sa pag-unlad ng lipunan o mga bansa, subalit mayroon din na imbes na makatulong, ang dulot nila ay pagkasira ng buhay, lalo na’t kung mali ang pagkagamit.

Come to think of it, bakit sa kabila ng ng paglawak ng karunungan ng tao (increase in knowledge) bakit marami pa rin ang naghihirap at tila lalong tumitindi ang kapighatian (Ecclesiastes 1:18); bakit laganap pa rin ang katiwalian at kasamaan sa lipunan; bakit wala pa ring katahimikan at kapayapaan sa mundo? Hanggang ngayon, sa kabila ng libo-libong taon na katanda ang sibilisasyon ng tao (human civilization), hindi pa rin naaalis ang mga suliranin sa lipunan (social issues)? Why can’t humans make a better society? Because the world we live in was corrupted by sin. May mga batas o alituntunin ang sanlibutan (o ang mga bansa) na mula sa mga pinuno na ang tanging hangad ay kapangyarihan o control (self-willed leaders or policymakers); sarili lamang ang iniisip, hindi iniisip ang kapakanan ng nakararami. In this world, there is always a desire (greed) for power because, if they can control the system, they can control the world.